satyra

Dobowski niezwykle zdenerwowany chodził po gabinecie Mirona. -Nalej mi, Miron, szklaneczkę czegoś mocnego, bo mi za chwilę jakaś żyłka pęknie. Co za debil nasłał tę kontrolę, kto śmiał podnieść rękę na wolny handel? Gdzie jest konstytucja?

Z pamiętnika Mirona - opowieść o morzach południowych, dziwnych przygodach i niespodziewanych zwrotach akcji. Czy Mironowi uda się uniknąć polowania na niego jako Moby Dicka?

Poranek był bardzo sympatyczny, ale Miron tego nie dostrzegał. Odpoczywał w swoim gabinecie po Dniu Nauczyciela i po wyborach.

Kolejna odsłona humorystycznej opowieści o Mironie.

Kolejna odsłona humorystycznej opowieści o Mironie.

-Sławojek, jesteś nam bardzo potrzebny -Felek Skonopi miał zatroskaną minę. -Jesień idzie i ludzie niedługo włączą grzejniki. Musimy obiecać im jakąś obniżkę. Masz jakiś pomysł? -No tak, oczywiście. Jak trwoga to, kurwa, do boga -Sławojek jak zwykle mieszał sacrum z profanum. -Miron ma kilka miesięcy do wyborów i zorientował się, że na cieple może się przejechać. Wołajcie tu mi prezesa od ciepła.

-Po moim trupie, kurwa. Po moim trupie. Czy wam zupełnie odwaliło? -Sławojek ryczał na cały głos. Twarz mu poczerwieniała, ręka w której trzymał szklaneczkę z drogą służbową whisky, drżała tak, że bursztynowy płyn wylewał się na dywan wykonany w Persji, znaczy w Iranie, na specjalne zamówienie urzędu. Drogi był, jak cholera. -Ja wam dam dom seniora, ja wam kurwa dam.

Miron siedział za swoim ogromnym biurkiem w luksusowo urządzonym gabinecie. Na blacie stał szybki komputer do układania pasjansów, drugi był schowany w schowku na mopy pod schodami.

Alka Wolska była w swoim żywiole. -Pana czas się skończył -usłyszał radny opozycji, gdy tylko zaczął wypowiedź. -Zostało panu 5 sekund -drugi radny też mógł czuć zaskoczenie po kilku słowach.

W naszym malowniczym miasteczku, gdzie dzieci bezpiecznie biegały po ulicach i chodnikach, miały znowu pojawić się TiR-y. Miron uznał bowiem, że potrzebna jest droga, ale nie byle jaka! Droga dla Tirów. Przez środek miasteczka. Wszyscy byli zdziwieni, ale Miron tłumaczył, że to krok ku nowoczesności.

Stańczyk to jedna z najbardziej znanych postaci na dworze królewskim w Polsce. Był to polski błazen, który żył w XVI wieku za panowania królów z dynastii Jagiellonów. Stańczyk słynął z inteligencji i dowcipu, ale także z melancholijnego charakteru. Często przedstawiany jest w obrazach jako zamyślony mężczyzna siedzący przy stole, w otoczeniu dworzan i dostojników. Jego pozycja dawała mu pewną swobodę w wyrażaniu opinii i sugestii, które mogły wpływać na decyzje króla, a obecność stanowiła ważny element życia dworskiego. Stańczyk stał się ikoną kultury i historii.