Opowieść

-Dobra, dobra, dobra, dobra, do, do, do -śpiew Felka Skonopi wypełniał gabinet Mirona. -Wesoło ci, jak widzę -Sławojek z zaciekawieniem spoglądał na towarzysza.

Cała ekipa okupowała gabinet Sławojka. U Mirona nie zmieściliby się wszyscy, a Dobowski upierał się, aby stawili się w komplecie.

Towarzystwo od samego rana siedziało w gabinecie Mirona. Były cygara, whisky, był też szampan. Za oknem szarzał zimowy poranek, strasząc nieodśnieżonymi chodnikami w mieście.

Towarzystwo zebrało się w gabinecie Mirona. Był Dobowski, Sławojek, Felek Skonopi, była Alka Wolska, Mroszkowska, Babkowska, Krewetkowska i oczywiście sama Czerniawska. Lada chwila miał dołączyć Działkowicz, bo przeliczał coś na korytarzu. Zera mu się nie zgadzały. Nie umiał rozróżnić milionów, miliardów i bilionów, bo gdy kiedyś w szkole to tłumaczyli, był na wagarach. Takie to skutki palenia fajek za szkołą.

-No i znowu ta pierdo....ona zamieć, znowu ten pierdo...ony śnieg!!! Czy to musi co roku mnie prześladować? Widział ktoś na ciepłych morzach śnieżyce?

Towarzystwo, czyli Alka Wolska, Działkowicz i Mroszkowska oraz Babkowski, siedziało w dość ciemnej stodole. Wszyscy byli w kurtkach, przy każdym słowie z ust unosiła się para.

Felek Skonopi siedział smutny. W gabinecie Mirona towarzyszyło mu kilka osób, z także zafrasowanymi minami.

-Miało być tak pięknie. To co się, kurwa, stało, że się zesrało? -Sławojek kolejny dzień nie mógł się uspokoić. Wyniki wyborów z czasem wyglądały jeszcze gorzej. Telewizja rządowa opowiadała, że opozycja pokłócona, że nie utworzy rządu, że partia będzie rządzić dalej, bo już mają dogadanych posłów opozycji, ale Babkowski nie pozostawiał złudzeń.