Śluza Borki – trzecia śluza na Kanale Augustowskim (licząc od strony Biebrzy)

Charakterystyka techniczna Śluzy Borki

Śluza Borki, wzniesiona w latach 1835–1836 pod kierownictwem inżyniera Wojciecha Korczakowskiego, charakteryzuje się kilkoma istotnymi parametrami technicznymi:

• Różnica poziomów wody: 2,89 metra – jest to różnica poziomów między wodami przed i za śluzą, którą obiekt ma za zadanie wyrównywać, umożliwiając bezpieczną i płynną nawigację na Kanale Augustowskim.
• Długość śluzy: 44,0 metra – pozwala na obsługę różnorodnych jednostek pływających, zarówno tych rekreacyjnych, jak i transportowych.
• Szerokość śluzy: 6,10 metra – śluza o tej szerokości jest wystarczająca do przyjęcia większości statków pływających po kanale.
• Wrota: metalowe – solidna konstrukcja wrót śluzy zapewnia bezpieczeństwo i trwałość, co jest szczególnie istotne w zmiennych warunkach klimatycznych.

Historia Śluzy Borki

Śluza Borki, podobnie jak jej siostrzana Śluza Sosnowo, została całkowicie zniszczona podczas II wojny światowej. Działania wojenne pozostawiły wiele obiektów Kanału Augustowskiego w ruinie, jednak po zakończeniu konfliktu podjęto intensywne prace nad ich odbudową. Śluza Borki została wówczas odtworzona, choć w zmienionej formie, dostosowanej do nowych wymagań technicznych i użytkowych.

Znaczenie Śluzy Borki

Obecnie Śluza Borki pełni ważną funkcję w zarządzaniu wodami Kanału Augustowskiego, który jest jednym z najważniejszych zabytków hydrotechnicznych w Polsce. Kanał ten, łączący systemy wodne Wisły i Niemna, ma ogromne znaczenie zarówno dla historii, jak i turystyki regionu. Śluza Borki, jako integralna część tego systemu, nie tylko umożliwia sprawne funkcjonowanie transportu wodnego, ale także przyciąga turystów, którzy pragną zgłębić historię i piękno tego unikalnego szlaku wodnego.

Warto podkreślić, że Śluza Borki, mimo trudnych losów, jakie ją spotkały, nadal pełni swoją pierwotną funkcję, stanowiąc żywy pomnik inżynierii wodnej XIX wieku. Jej odbudowa po zniszczeniach wojennych jest przykładem determinacji i szacunku dla dziedzictwa narodowego, które przetrwało pomimo burzliwych dziejów.