Na tym zacnym jubileuszu zgromadziły się władze powiatowe, gminne, poczet sztandarowy Związku Sybiraków Augustów noszony przez uczniów Szkoły Podstawowej Nr 2 im. Zygmunta Augusta w Augustowie oraz poczet ze szkoły w Krasnymborze, Sybiracy, rodziny sybirackie, rodzice, nauczyciele, uczniowie. Mszę świętą sprawowaną w imieniu Sybiraków odprawił proboszcz parafii Bargłów ksiądz Sławomir Gagacki wraz z księdzem Marcinem Mackiewicz. Jak zwykle uroczystość uświetnił niezwykle wzruszający montaż słowno- muzyczny w wykonaniu uczniów, który został przygotowany pod kierunkiem pani Joanny Horoszko i pani Marianny Maksimowskiej Doroszko. Przygotowany program dotyczył losów matek i dzieci na zesłaniu. Ten niezwykły występ pokazał, jak uczniowie naszej szkoły pielęgnują tradycję swego patrona. Następnie głos zabrali zebrani goście, którzy wyrazili swój podziw i szacunek dla pracy wychowawczej i patriotycznej rozwijanej wśród młodzieży. Wicestarosta pan Dariusz Szkiłądź w imieniu władz Starostwa Powiatowego w Augustowie na ręce pani dyrektor wręczył medal w dowód uznania za godne kultywowanie idei pamięci narodowej oraz wieloletnie kształtowanie patriotycznej postawy młodego pokolenia Powiatu Augustowskiego. Jak co roku do grona wnuków Sybiraków dołączyły kolejne osoby: Jan Duba, Bartłomiej Koniecko, Gabriela Zawistowska, Mitros Martyna, Jakub Stankiewicz. Bardzo ważnym momentem podczas tegorocznego święta szkoły było przyznanie odznaczeń ” Przyjaciel szkoły”. W tym roku do tego zacnego grona dołączyły: pani Joanna Korenkiewicz, pani Natalia Leszczyńska Orłowska oraz pan Jerzy Sienkiewicz. Wcześniej odbył się konkurs plastyczny dotyczący losów matek i dzieci na Syberii. Uroczystość była doskonałym momentem do wręczenia nagród uczniom, którzy odnieśli w nim sukces.
Na zakończenie jubileuszu złożono kwiaty i zapalono znicze pod obeliskiem i pomnikiem. Dzień ten był doskonałym momentem do refleksji, ale też pokazał, jak społeczność Szkoły Podstawowej im. Sybiraków w Netcie dba o przeszłość, która budzi we współczesnym człowieku szacunek i wdzięczność, które są bardzo potrzebne, by umieć docenić teraźniejszość. Po to wydobywamy z naszej przeszłości te fakty, żebyśmy szli w przyszłość z nadzieją, żebyśmy byli przekonani, że ona nie skamieniała jak tablica na obelisku, ale żeby była faktem żywym.
Anna Wąsewicz
Szkoła Podstawowa im Sybiraków w Netcie
Napisz komentarz
Komentarze